De dwarsritschuur stond hier in de buurt ook wel bekend als “De Dwarsritschöppe”. Het was een architectonisch hoogstandje dat op de grotere boerenerven in Markelo en omstreken niet ontbrak. Met een imposante houten structuur en kenmerkende dwarsbalken stond deze schuur symbool voor hard werken en toewijding aan het land. Ze werden voornamelijk gebruikt voor de opslag van hooi en gewassen, maar er werd soms ook vee gehuisvest en er werden landbouwerktuigen in opgeslagen. Eén van de voordelen van een dwarsritschuur was dat je er makkelijk doorheen kon rijden. De naam “dwarsritschuur” verwijst naar de positionering van de schuur, waarbij de hoofdtoegang aan de zijkant van de schuur ligt en niet aan de voorzijde.

De dwarsliggende bouw van de schuur maakte het mogelijk om met een rijtuig, boerenwagen of een trekker de schuur binnen te rijden en zo direct toegang te krijgen tot de opslagruimte. Eenmaal volgeladen, dan kon je er eenvoudig aan de andere kant weer uitrijden. Dit was buitengewoon handig, aangezien boeren hierdoor moeiteloos hun hooi en gewassen konden in- en uitladen, zonder grote afstanden af te moeten leggen. Bovendien bood de dwarsritschuur beschutting aan het vee, waardoor het dier minder werd blootgesteld aan barre weersomstandigheden. Het was ook nog eens een erg handige plek voor het onderhoud van de machines en het repareren van landbouwwerktuigen.

Samengevat bood de dwarsritschuur praktisch gemak aan boeren, waardoor het laden en lossen van gewassen en hooi aanzienlijk werd vereenvoudigd.